پنیر چدار از روستای چدار در سامرست انگلستان سرچشمه می گیرد، جایی که غارهای مرطوب و خنک شرایط رطوبتی عالی را برای بلوغ پنیر فراهم می کردند.
با این حال، از زمان ایجاد آن در انگلستان در قرن دوازدهم، این محصول خوشمزه و لبنی راه خود را به قلب (و شکم) دوستداران پنیر در سراسر جهان باز کرده است.
امروزه چدار یکی از پنیر گوسفندی خانگی مورد علاقه آمریکایی هاست، چه در کوسادیلاهای آب شده، چه ماک و پنیر خامه ای و چه در بالای همبرگر.
در حالی که چدار یک افزودنی خوشمزه برای بسیاری از غذاهای راحت است، اما لزوماً به عنوان مفید برای سلامتی شهرت ندارد. بسیاری از مردم در مورد میزان کالری بالای چدار و محتوای چربی اشباع شده نگرانی دارند.
در حالی که دارای معایب تغذیه ای است، مقدار متوسط چدار می تواند بخشی لذت بخش از یک رژیم غذایی سالم باشد.
مانند بسیاری از انواع پنیر محلی گوسفندی، چدار حاوی کربوهیدرات صفر است. این بدان معنی است که فیبر و قند کمی دارد.
بیشتر نگرانی‌های سلامتی در مورد چلو بر محتوای چربی آن متمرکز است و به طور خاص، محتوای چربی اشباع شده آن.
درست است که چدار شیر کامل دارای چربی کل (10 گرم در هر اونس) و چربی اشباع (6 گرم در هر اونس) است.
به طور سنتی، پنیر ماسکارپونه توصیه های تغذیه ای مصرف رژیم غذایی کم چربی اشباع شده را برای کاهش خطر بیماری های قلبی عروقی توصیه می کند.
با این حال، تحقیقات جدید نشان می دهد که در غذاهای کامل مانند پنیر، چربی اشباع شده ممکن است اثرات مضری بر سلامت قلب نداشته باشد.
بسیاری از کارشناسان اکنون خواستار تحقیقات بیشتر برای تعیین مزایا و معایب چربی اشباع شده در لبنیات هستند.
با 7 گرم در هر وعده 1 اونس، پروتئین بیش از 30 درصد از کالری چدار را تشکیل می دهد این می تواند به میزان قابل توجهی به میزان مصرف روزانه شما اضافه کند.
اگرچه بسیاری از مردم ممکن است پنیر لیقوان گوسفندی را با طیف وسیعی از غذاهای راحت مرتبط بدانند، اما در واقع فواید تغذیه‌ای قابل توجهی دارد.
- منابع:
- تبلیغات:
