به همان اندازه که از دست دادن تنوع زیستی جدی است. با چمن مصنوعی یزد توسعه بی رویه ای که روستاها را ویران می کند.
باغ های شهری در ایجاد زیستگاه برای پرندگان و حشرات حیاتی تر هستند.
اما اکنون من توسط بتن‌سازی باغ‌ها احاطه شده‌ام، چشم‌انداز تاریک است.
امسال تقریبا هیچ یک از پرندگان معمولی باغ به باغ من نرفته اند.
پرنده‌های سیاه، جوانان، و چرمی‌ها به‌کلی ناپدید شده‌اند و فقط گاهی اوقات گنجشک‌ها به آنها مراجعه می‌کنند.
تعداد پروانه ها نیز به طرز تکان دهنده ای کم است.
خشم عمومی زیادی در این مورد وجود دارد. حساب توییتر که روند وحشتناک چمن های پلاستیکی را به نمایش می گذارد 30000 دنبال کننده دارد.
شورای شهر نیوکاسل به تازگی موافقت خود را با جلوگیری از چمن های تقلبی در محوطه سازی اعلام کرده است.
جسورانه تر، کبک استفاده از چمن های پلاستیکی را ممنوع می کند و چندین شهر آلمان، از جمله نورنبرگ، اخیراً آنچه را «باغ های ترسناک» می نامند، ممنوع
کرده اند. طاعون آنها شامل شن است نه چمن پلاستیکی اما مسائل یکسان است.
هیچ اثر خنک کننده در باغ های شنی وجود ندارد سطوح سخت به خطر سیل کمک می کند و باغ های وحشتناک برای تنوع زیستی فاجعه آمیز هستند.
هفته گذشته، مدیر اجرایی آژانس محیط زیست، بهار خاموش راشل کارسون را استناد کرد و درباره فاجعه ای که حیات وحش بریتانیا با آن روبروست هشدار داد.
تبلیغاتی که ادعا می کنند چمن پلاستیکی سازگار با محیط زیست است، مجاز نیستند.
او گفت که بحران تنوع زیستی به اندازه تغییرات آب و هوایی خطر بزرگی برای بشریت دارد.
خواستار راه حل های مبتنی بر طبیعت برای معکوس کردن کاهش تکان دهنده در حیات وحش شد.
مثل همیشه، شکافی بین این گزارش‌های هشداردهنده و اینکه چگونه اکثر مردم صرفاً به روش‌های اکوکشیدی خود ادامه می‌دهند، وجود دارد.
وقتی افراد زیادی تصمیم می‌گیرند تمام زندگی را در باغ‌های پشتی‌شان نابود کنند، سختی سختی است که آنها را به رفتاری دوست‌دار طبیعت سوق دهیم.
به چالش کشیدن اطلاعات نادرست گرین واش مانند چمن مصنوعی برای محیط زیست خوب است.
زیرا به این معنی است که ماشین های چمن زن کمتری با بنزین رانده می شوند. اما مقررات لازم است.
هیچ چیز خوبی برای گفتن در مورد چمن مصنوعی وجود ندارد. دانه‌های لاستیک سمی هستند، بازیافت آن سخت است.
تنوع زیستی را از بین می‌برد و حتی نمی‌توانید وقتی هوا گرم است در باغ بنشینید.
در همین حین، از روی صندلی من، زیر درخت سیبم، سعی می کنم جلوی صدای همسایه هایم را بگیرم که ماشین پلاستیکی شان را جاروبرقی می کشند.
